სკანდალი, რომელიც სალომე ზურაბიშვილს...
სკანდალი, რომელიც საქართველოს ახლადარჩეულ პრეზიდენტს უკავშირდება როგორ წაართვა ზურაბიშვილმა ემიგრაციაში მყოფ ქართველს, ეროვნული მოძრაობის წარმომადგენელს, ზაქარია ლაშქარაშვილს უძრავი ქონება და მიაყენა რამდენიმე ათასი ევროს ღირებულების ზარალი!
ზაქარია ლაშქარაშვილი ამის შესახებ სოციალურ ქსელში წერს. როგორც ემიგრანტი ქართველი იუწყება, მან საფრანგეთში ერთ-ერთი ნაცნობისგან ბინის შეძენის გადაწყვეტიელბა მიიღო, მისი ნაცნობი, შოთა ბერეჟიანი, დისშვილთან ერთად მას იურიდიული ფორმალური საკითხების მოგვარებაში ეხმარებოდა. შედეგად, ლაშქარაშვილი ლევილის მიწაზე მდებარე საცხოვრებელ სახლში გადავიდა და კრედიტის სახით, 15 ათასი ევრო აიღომ, რათა შეძენამდე სახლი გაერემონტებინა. პროცედურა გაიწელა, ბერეჟიანი გარდაიცვალა, რის შემდეგაც მისმა დისშვილმა თავი მემკვიდრედ გამაოცხადა და ლაშქარაშვილს შეუთვალა, სახლი დაეცალა, რადგან აღნიშნული უძრავი ქონებით სალომე ზურაბიშვილი იყო დაინტერესებული და გაცილებით დიდ თანხას სთავაზობდა. ბერეჟიანის მემკვიდრემ საქართველოში ნოტარიუსის დახმარებით ყალბი დოკუმენტაცია გააკეთა, რომლის საშუალებითაც ლაშქარაშვილი საცხოვრებელი სახლიდან გამოასახლეს.
ლაშქარაშვილი დეტალებს Facebook-ის პირად გვერდზე საკმაოდ ვრცელ წერილშ წერს:
ჩემ შემთხვევაში ჩემს და სალომეს ურთიერთობას მეგობრობას თუ არ ვუწოდებთ ნაცნობები მაინც ვიყავით. ჩემს სახლში სტუმრობას თუ არ ჩავთვლით, ვხვდებოდით სუფრასთან ქართულ ოჯახებში , ქართულ ეკლესიაში, ლევილის ქართულ მამულში , ქართულ ღონისძიებებზე და სხვა ადგილებზე წლების განმავლობაში ამის გარდა მე და ჯანრი კაშია თანამშრომლები ვიყავით რადიო თავისუფლების პარიზის ბიუროში 1989 წლიდან 1992 წლამდე. ამ ხნის მანძილზე სალომე ხშირი სტუმარი იყო ჯანრი კაშიასი და მეც რადგან იქ ვმუშაობდი ამავდროული მასპინძელი .რაც შეეხება სახლის საკითხს რასაც შენ მიაქციე ყურადღება, შევეცდები ამის შესახებ მოკლედ ვთქვა. სახლის პატრონს (რომელზედაც არის საუბარი) შოთა ბერეჟიანს 1988 წლიდან ვიცნობდი, მისი თხოვნით ცოტა ხანს მასთანაც ვცხოვრობდი და რაც შემეძლო ვეხმარებოდი , მაღაზიაში , ექიმთან, საავადმყოფოში… მუშაობა, რომ დავიწყე პარიზში გადავედი საცხოვრებლად, მაგრამ წლების მანძილზე ხშირად ვნახულობდი ერთხელაც საავადმყოფოში საუბრისას ვურჩიე აქ მარტო ცხოვრებას საქართველოში წასულიყო თავის დისშვილთან, რაზეც დამთანხმდა და 1996 წელს დისშვილმა მედეა კვერნაძემ წაიყვანა თბილისში. შოთას დაბრუნების შემდეგ ხშირად მოვიკითხავდით ერთმანეთს,ერთხელაც ,ეს იყო უკვე 2003 წელი ტელეფონით საუბრისას ვუთხარი რომ კრედიტს ვიღებდი ბინის შესაძენად .შოთას დისშვილმა მედეა კვერნაძემ შემომთავაზა (ლინასში შოთას სახლი იყიდე ,რასაც შენ იხდი მაგაზე იაფად მოგყიდითო). არ იყო უცხო ის სახლი ჩემთვის და თან ლევილის ქართულ მამულს და ქართველების სასაფლაოს შორის იყო, ადგილობრივ თუ ჩამოსულ ქართველებთან მექნება ურთიერთობა და ამის გამო გადავიფიქრე პარიზში ბინის ყიდვა და დავთანხმდი შემოთავაზებას. ამის შემდეგ ნოტარიუსთან გავარკვიე, რომ სამი თვე მაინც ჭირდება სახლის ყიდვა გაყიდვის პროცესს, სახლი იყო შესაკეთებელი რასაც ერთ ორ თვეში ვერ მოვაგვარებდი ამიტომ გადავიფიქრე შოთას სახლის ყიდვა და ამისთვის დავუკავშირდი ისევ მედიკო კვერნაძეს შოთას დისშვილს და ვუთხარი, სამი თვე ნოტარიუსს უნდა ველოდო ერთი ამდენიც არ ეყოფა სახლის მოწესრიგებას და რადგან ქირით ვცხოვრობდი ზედმეტი ხარჯის აცილებისთვის მირჩევნია ბინის შეძენათქო. მაგრამ მედიკომ და შოთამ შემომთავაზეს ,რომ გამომიგზავნიდნენ ნოტარიუსისთვის საჭირო საბუთებს, რომლითაც შემეძლო ყიდვამდე ამ სახლში საცხოვრებლად გადასვლა და შეკეთება. მართლაც ივნისში გამომიგზავნეს სახლის გასაღები, საბუთები რომლის მიხედვითაც შემეძლო მეცხოვრა აღნიშნულ სახლში მის საბოლოოდ შესყიდვამდე.
სახლის შესაკეთებლად ავიღე კრედიტი 15000 ევრო, მომეხმარნენ ნათესავები, მეგობრები, თანამშრომლები, 20 წლის შეუკეთებელი, 7 წლის დაკეტილი, დასანგრევ მდგომარეობაში მყოფი სახლი და კარმიდამო ადამიანის საცხოვრებელს მივამგვანე…
შემდეგ ყიდვა გაყიდვის აქტის ხელმოწერისთვის სექტემბერში საფრანგეთში ჩამოსასვლელად მოსაწვევი გავუგზავნე უკვე მედიკო კვერნაძეს. (რადგან შოთას ჩამოსვლა გაუჭირდებოდა) ჩამოსვლამდე ერთი კვირით ადრე დავურეკე გასარკვევად თუ რომელ დღეს და რომელ რეისით მოდიოდა რომ დავხვედროდი აეროპორტში ამ დროს მედიკომ მითხრა რომ შოთა ცუდად არის და ვერ დავტოვებო. მითხრა, ახლა ასე მოვიქცეთ, შოთას ნოტარიუსი ჰყავს ,სადაც წამოსვლამდე დატოვა სახლის დოსიე გასაყიდად და იქ მიდი და ისე მოვაგვაროდ სახლის ყიდვა გაყიდვაო. მივედი აღნიშნულ მისამართზე მომცეს ნოტერთან შეხვედრა სამი თვის შემდეგ. როდესაც შევხვდი ნოტარიუსმა მითხრა ,რომ ამ კაცის ცოლს მემკვიდრე ჰყავს,ოცი წელია ვეძებთ და რომ მოვნახავთ სახლს მერე გავყიდითო. შოთა ბერეჟიანმა (მედიკო კვერნაძის თანაავტორობით) ნოტარიუსს უნდობლობის წერილი გამოუგზავნა და მოსთხოვა მისი საქმე დაეხურა და დოსიე ჩემთვის გადმოეცა, დამავალა სახლის საქმე სხვა ნოტარიუსთან გადამეტანა.
შოთა ბერეჟიანის დავალიანება 1800 ევრო მე გადავიხადე, შეთანხმების თანახმად გადახდილი თანხა სახლის ფასს
გამოაკლდებოდა და სახლის საქმე სხვა ნოტარიუსთან გადავიტანე.
რადგან შოთას ყურში კარგად არ ესმოდა , ტელეფონით საუბარი უფრო ძნელდებოდა, საქმესთან დაკავშირებით ურთიართობა ძირითადად შოთა ბერეჟიანის დისშვილთან მქონდა, რომელსაც საფრანგეთის ნოტარიუსის მიერ გაცემული გენერალური მინდობილობა ჰქონდა.. ამ დროს 95 წლის შოთა ბერეჟიანი გარდაიცვალა და შოთას სიკვდილის შემდეგ მედიკო კვერნაძემ თავი მემკვიდრედ გამოაცხადა. ეს საქმე მთლიანად მასზე გადავიდა.
მეორედ მისი ჩამოსვლა გახდა საჭირო, რომ ნოტარიუსთან როგორც მემკვიდრეს მოეწერა ხელი. მე მის ჩამოსვლის მოლოდინში ვარ და 2004 წლის მაისში შოთას დისშვილი მედეა თავბერიძე კვერნაძე მირეკავს, რომ მე სახლიდან გადავიდე რადგან სახლი სალომე ზურაბიშვილს მოეწონა და რომ სალომე მოუგვარებს ყველანაირ საქმეს და მეტ ფულსაც მისცემს.
არც დანახარჯის ანაზღაურება, არც გაწეული შრომისთვის მადლობა, არც ბოდიში რომ მოტყუებული ვრჩებოდი მოკლედ გადმოცემული საბუთების და ნდობის გამო ხაფანგში გავები.
როგორც უკვე ავღნიშნე, თავიდან თავისი საქმიდან გამომდინარე მეგობრულად განწყობილი ქალი, მოულედნელად დამიპირისპირდა როგორც საერთო ნაცნობისგან გავიგე, სალომე ზურაბიშვილის დახმარებით, (რომელიც მიხეილ სააკაშვილის მთავრობაში საგარეო საქმეთა მინისტრის თანამდებობაზე იყო) მედიკომ თავისი ბიძის გარდაცვალების შემდეგ ,თბილისში არსებულ ნოტარიუსს ნინო ხოფერიას უკანა რიცხვით გააკეთებინა ყალბი საბუთი, რომელიც თავისი ბიძის გარდაცვალებიდან ექვსი თვის შემდეგ გამოაგზავნა საფრანგეთში , სადაც ითხოვს ჩემი ოჯახის გასახლებას სახლიდან, რომელიც უნდა ვიყიდო; რომლის შეკეთებაზე უკვე დახარჯული მაქვს ბანკიდან აღებული კრედიტი 15000 ევრო . ველაპარაკები კანონიერებაზე, სინდისზე, ნამუსზე, ვუხსნი რომ არასწორად იქცევა, არ არის ეს მორალური საქციელი და ეს ქალი მაშინებს და მირჩევს და მეუბნება სალომე ხომ იცი რომ აქ საქართველოში მთავრობაშია, საფრანგეთშიც იყო მთავრობაში დიდი ძალა და სანაცნობო ყავს და შენ მაგ სახლს შენ სიცოცხლეში არ გაყიდინებსო, კარგი ბატონო მე გადავალ, მაგრამ რაც დამახარჯინე იმას ვინ ამინაზღაურებს შენ თუ სალომე- თქო. ზარალის ანაზღაურებაზე უარი თქვა და რაც შემპირდა კი შეასრულა..
. მივმართე ტრიბუნალს და ვერაფერი გავაწყე, მერე უმაღლეს სასამართლოს და იქაც მოახერხა სალომემ საქმის ჩაწყობა (მოისყიდა ჩემი ადვოკატი) ასე საქმის ჩაწყობით დიდი ფინანსური ზარალიც მომაყენა 2013 წელს თბილისში ყოფნის დროს საჩივარი შევიტანე ნოტარიუსის ნინო ხოფერიას გაკეთებულ ყალბი საბუთის თაობაზე პოლიციაში. გამომძიებელ ქეთევან კულიჩიშვილს გადავეცი საფრანგეთის ექსპერტის დასკვნა, რომ არსებული საბუთი იყო ყალბი, მაგრამ მხედველობაში არ მიიღო, არც ადგილობრივი ექსპერტიზა არ გააკეთა, გამოძიება არ ჩაატარა და თქვა გამოსაძიებელი არფერიაო. დიდად არ გამკვირვებია, რადგან მოგეხსენებათ საქართველოში დამნაშავის ხელის დაფარების მრავალი მაგალითი არსებობს, წერს ლაშქარაშვილი.
